«ქუენა», «ქუეშე», ძირს, დაბლა, მიწაზე:
- „ზეთგან ვიდრე ქ უ ე დ მ დ ე“ DE,—„ზეთგან ქ უ ე ნ ა მ დ ე“ C, მრ. 15,38; „ძირნი მისნი ქ უ ე (ქ უ ე შ ე O) მისსა“ I, ეზეკ. 17,6; „ქ უ ე შედგიან იგი ჴუმირსა“
- მთ. 5,5; „ქ უ ე გარდამოაბნიის“ ფიზ. XVII 10; „დავარდა ქ უ ე სიმართლჱ“ О, დან. 8,12; „ქ უ ჱ ვარ და ქუესკნელს“ მ. ცხ. 224v; „უზომოჲსაგან მწუხარებისა
- ქ უ ე მივარდა“ მ. ცხ. 155v; „ადგილდ-ადგილდ ქ უ ე ძეძჳ დაეფინა“ შუშ. VIII, 17. „ჰგონებდიან (ნავსა შინა მყოფნი), თუ ყოველივე ზე ქ უ ე იქცევის“ A—92,270.
- „იყო ვინმე ზე და ჩამოიჭრა ქ უ ე“ Sin.—11,314v.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page