ფეხით მოსიარულე:
- „ჩუენ ქ უ ე ი თ ნ ი ვართ“ მ. ცხ. 272v; „აღჴდა მტუერი დიდძალი სრბითა მით ცხენებისაჲთა და ქ უ ე ჲ თ ი ს ა მავლისაჲთა“ X 324r. „შემოკრიბნა ყოველნი სპანი, მჴედარნი და ქ უ ე ი თ ი“
- ქ. ცხ. 39,10. „ვიდოდა ქ უ ე ჲ თ გზასა თჳსსა“ საკ. წიგ. II 95,13; „გარდაჰჴდა საჴედრისა თჳსისაგან და წარმოემართა ქ უ ჱ თ“ x 277v.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.