მხოხავი, «ქუეწარმავალი»; საპყარი, კუტი:
- „ყოველთა შორის ქ უ ე წ ა რ მ ძ უ რ ო მ ე ლ თ ა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა“ G, —„ყოველთა შოვრის ქ უ ე წ ა რ მ ა ვ ა ლ თ ა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა“ О, ლევიტ.
- 11,42; „ჰყვანდა მათ თანა მკელობელები და ბრმები, ყრუნი და ქ უ ე წ ა რ მ ძ რ ო მ ე ლ ნ ი“ C, მთ. 15,30.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.