 |
 | |
ყელ-ი
«ქედი», «კისერი»:
- „შეეხჳა ყ ე ლ ს ა მისსა“ C,— „დავარდა ქ ე დ ს ა ზედა მისსა“ DE, ლ. 15,20; „მანიაკი ოქროჲსაჲ ყ ე ლ ს ა მისსა“ О,
- I ეზრა 3,6; „ყ ე ლ ი შენი ვითარცა მძივი დაცუმული“ О, ქება 1,9; „ყ ე ლ ი (კ ი ს ე რ ი M) შენი ვითარცა გოდოლი
- პილოჲს-ძუალისაჲ“ О, ქება 7,4; „განუმზადებიეს ყ ე ლ ი მისი, რომელსა უნებს დაკლვაჲ“ ოქრ.უძღ. შვ. 67.
See also: საყელე
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |