( -
D I [

ყა ყბ ყდ ყე ყვ ყი ყმ ყნ ყო ყრ ყუ ყშ ყჳ
ყე: ყევ ყელ ყენ ყეფ

ყენება

შეფერხება, დაბრკოლება, შეჩერება, დაჭერა, დაკავება:
 
„ნუ ა ყ ე ნ ე ბ თ მოსლვად“ მთ. 19,14; „ა ყ ე ნ ე ბ დ ა ხარკისა მიცემად კეისრისა“ ლ. 23,2; „არა აქუს ბუნებასა მისსა შინა
ყოლადვე არარაჲ, რომლითამცა ი ყ ე ნ ა მით მავნებელი მისი“ გრ. ნოს.-კაც. აგებ. 152,12; „პურსა არავინ უ ყ ე ნ ე ბ ნ ქართველსა“
ი.-ე. 50,6; „მრავალნი მ ა. ყ ე ნ ე ბ დ ე ს ამას (ებისტოლესა) მიწერად შენდა“ მ. სწ. 118,21, „რაჲ ყ ე ნ ე ბ ა ჲ არს ჩემდაცა,
უკუეთუ ვიქმნე მე ქრისტიანე?“ საკ. წიგ. II 95,33.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9