ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ყა ყბ ყდ ყე ყვ ყი ყმ ყნ ყო ყრ ყუ ყშ ყჳ
ყე: ყევ ყელ ყენ ყეფ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ყეფა:

 
„ნუ ესრეთ ჰყივი და ჰ ყ ე ფ ძაღლებრ“ მ. ცხ. 299r; „შენ შეჰრისხნი ძაღლსა, ყ ე ფ ნ რაჲ იგი“ მ. სწ. 148,4.
„ვერ შემძლებელ არიედ ყეფად“ О, ეს. 56,10; „გულის-სიტყუანი მისნი არა დასცხრებიან ყ ე ფ ი ს ა გ ა ნ“ H—
622,45v.
See also: მყეფარ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9