«მარადღე», მუდამ:
- „ვიყავ მე ტანჯულ ყ ო ვ ე ლ ს ა დ ღ ე ს ა“ ფს. 72,14; „ყ ო ვ ე ლ ს ა დ ღ ე ს ა სიტყუა არიან ჩემდა“ ფს. 118,97; „ყ ო ვ ე ლ ს ა დღესა აღვიპყრენ შენდამი ჴელნი ჩემნი“
- Շ,— „მ ა რ ა დ ღ ე განვიპყრენ შენდამი ჴელნი ჩემნი“ G, ფს. 87,10.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.