მთელი, ყველაფერი:
- „შეწირა ყ ო ვ ე ლ ი ვ ე საცხორებელი თჳსი“ მრ. 12,44; „სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა, და ყ ო ვ ე ლ ი ვ ე მიგცე შენ“ მთ. 18,26; „ყ ო ვ ე ლ ს ა ვ ე კეთილსა იქმს“ მრ. 7,37. „ყოველნივე
- დაჰბრკოლდეთ ჩემდა მომართ“ C, მთ. 26,31; „ყოველთავე ესუა იგი ცოლად“ მთ. 22,28.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.