«დაყოვნება», დაგვიანება:
- „ყ ო ვ ნ ა მოსლვაჲ“ მრთ. S, ი. ოქრ.-გურიტ. 138,215; „ყ ო ვ ნ ი ს უფალი ჩემი მოსლვად“ ლ. 12,45; „არა ყ ო ვ ნ ო ს უფალმან აღთქუმაჲ იგი“ II პეტრე 3,9; „რომელსა დგანან და
- ყ ო ვ ნ ი ა ნ მასვე შინა“ მარხ. და იონ. 103,37; „არა ყ ო ვ ნ ო ს განგდებაჲ მისგან“ O, ზირ. 6,22; „შთამოვედ ჩემდა და ნუ ჰ ყ ო ვ ნ ი“ O, დაბ. 45,9; „ვითარ ყ ო ვ ნ ი დ ა სიძჱ იგი“
- C,— „იყო დ ა ყ ო ვ ნ ე ბ ა ს ა მას მის სიძისასა“ DE, მთ. 25,5.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page