ყოლა

1. ქონება:
    

   „ჰ ყ ვ ა ნ დ ა მათ თანა მკელობელები“ C, მთ. 15,30.

   See also: თანა-ყოლა
2. აყოლა:
    

   „ნუცა ჰ ყ ვ ე ბ ი ჟამთა ქცეულებასა“ ბალ. 160,33; „ბრძენი იგი არს... (რომელი) ჟამთა არა ჰ ყ ვ ე ბ ო დ ი ს“ მ. სწ. 155,5.

   See also: აღყოლა, გამოყოლა, განყოლა, თანა-შთამოყოლა, შეყოლა, შთაყოლა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.