„გამოსცჳვიან შ ა ნ თ ნ ი ცეცხლისანი“ M, იობ 41,10; „მჭედელი ოდეს გასჭედდეს შ ა ნ თ ს ა რკინისასა“ მ. ცხ. 284v; „განვლის მან...
შ ა ნ თ ნ ი ცუარისანი?“ H—341,784; „ვინ არს, რომელმან შვნა შ ა ნ თ ნ ი ცუარისანი?“ О,–„ვინ არს მშობელი წ უ ე თ ი ს ა და ცუარისა?“
pb., იობ 38,28; „დამბადებელსა ყოველთასა დაუსაბამოსა თანა იყო ნივთი იგი დაუსაბამოჲ, — ვითარ იგი იტყოდა ბოროტი იგი მანინ, — და
მოიღებდა შ ა ნ თ ს ა მას ნივთისასა და ჰყოფდა წინააღდგომად ღმრთისა“ გრ. ნოს.-კაც. აგებ. 200,10.
«ქანქარი»:
„წარმოუდგინეს მას ერთი თანამდები ბევრისა შ ა ნ თ ი ს ა ჲ (ქა ნ ქ რ ი ს ა ჲ C)“ მთ. 18,24; „აღუთქუმიდა მათდა მიცემად შ ა ნ თ ი ს ა დრაჰკნისასა სამათასსა“
H—341,756.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page