შერთვა; შეხორცება:
- „უკუეთუ იგი გულძჳრ არს შენთჳს, ნუ დაუტევებ, ვიდრემდის კუალად შ ე ა ბ რ ძ ჳ ლ ო ასოჲ ასოსავე შენსა“ მ. სწ. 35,28; „შ ე ა ბ რ ძ ჳ ნ ო
- ეზოები იგი ურთიერთას კარშიკებითა მით“ О, გამოსლ. 26,6; „სასოებაჲ აქუს-ღა უკუე მოგებად და შ ე ბ რ ძ ჳ ნ ე ბ ა დ ასოჲ იგი მოკუეთილი
- ასოთავე თჳსთა“ მ. სწ. 114,26.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973