შერევა, შერთვა, «თანა-ქცევა»:
- „შ ე ე რ თ ნ ე ს რიცხუსა მას სამწყსოთა შენთასა“ თომა მოც. 14,14; „შ ე-ვე-ე რ თ ნ ე თ რიცხუსა მას მხოლოდ-შობილისა ძისა შენისა“ რიფს. 174,29;
- „შ ე ე რ თ ნ ე ნ იგინი მტერთა ჩუენთა“ О, გამოსლ. 1,10; „არა აქუს სიმწარე მის თანა შ ე ე რ თ ე ბ ა ს ა მისსა“ pb.,—„არარაჲ აქუს სიმწარჱ თ ა ნ ა-
- ქ ც ე ვ ა ს ა მისსა“ О, სიბრძ. სოლ. 8,16. „შ ე ე რ თ ე ბ უ ლ ნ ი წყაროთა ეფრატისათა“ მსკ. 24,1.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page