«შექმნა», დაწნვა, შეგრეხა, შერთვა:
- „შ ე თ ხ ზ ე ს გჳრგჳნი ეკალთაგან“ DE, —„შ ე ქ მ ნ ე ს გჳრგჳნი ეკლისაჲ“ C, მთ. 27,29; „უფროჲსნი ცოდვანი ენისაგან
- შ ე ი თ ხ ზ ნ ე ბ ი ა ნ“ Ath.—17,320r. „გჳრგჳნი ესე შ ე ს თ ხ ა ზ შენითა ამით შ ე თ ხ ზ ვ ი თ ა“ განს. ი. 199,2;
- „მნებავს... შ ე თ ხ ზ ვ ა დ შენდა გჳრგჳნი“ ლიმ. 1,24. „ცოდვითა შ ე თ ხ ზ უ ლ ვართ ურთიერთას“ ოქრ.-პეტრე და
- ელია 312; „ძარღუნი მისნი შ ე თ ხ ზ უ ლ არიან“ M, იობ 40,12; „შური და ჴდომაჲ შ ე თ ხ ზ უ ლ არიან ურთიერთას“
- მ. სწ. 243,15; „მოსცეს მათ ქრისტემან გჳრგჳნები შ ე თ ხ ზ უ ლ ი, შუენიერი“ საკ. წიგ. II 57,12.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.