დაკეცვა; «შემუსრვა»:
- „განრცხის (სამოსელი) წმიდად და განწმიდის და შ ე კ ე ც ი ს და კიდობანსა შთადვის იგი“ მ. სწ. 57,30; „შ ე კ ე ც ე ნ გუერდნი მისნი, ვიდრე
- იყოს-ღა ღრმა“ О,— „სიჭაბუკესა შინა შ ე უ მ უ ს რ ე ნ გუერდნი მისნი“ pb., ზირ. 30,12. „(სუდარი იგი იყო) თჳსაგან შ ე კ ე ც ი ლ ი ერთსა
- ადგილსა“ ი. 20,7.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.