«მკჳდრი», «ნაშობი»; ვაჟი, ქალი:
- „არა დაუშთა შ ვ ი ლ ი“ DE, — „არა დაუტევა მკჳდრი“ C, მრ. 12,20; „სტიროდა შ ვ ი ლ თ ა თჳსთა“ მთ. 3,18;
- „არა ესუა მას შ ვ ი ლ ი“ საქ. მოც. 7,5; „შესწირევდით უფლისა შ ვ ი ლ თ ა ვერძთასა“ ფს, 28,1; „ვინებე შეკრებაჲ
- შ ვ ი ლ თ ა შენთაჲ“ DE,— „მინდა შეკრებაჲ ნ ა შ ო ბ თ ა შენთაჲ“ მთ. 23,37; „ცხოვარი იგი და შ ვ ი ლ ი მისი არა
- დაჰკლნეთ“ G, ლევიტ. 22, 28; „შ ვ ი ლ ჰშევ“ I მფ. 4,20; „ქალწული, მთავართა შ ვ ი ლ ი (მოვიდა)“
- მ. ცხ. 68v; „მორჩილებაჲ არს შ ვ ი ლ ი სიმდაბლისაჲ“ მ. სწ. 172,3; „განზარდა იგი თავისა თჳსისა შ ვ ი ლ ა დ“
- საქ. მოც. 7,21.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page