 |
 | |
შვილთ-მოყუარე:
- „რაჲთა განაბრძნობდენ ჭაბუკთა მათ ქმართ-მოყუარე ყოფად, შ ვ ი ლ თ-მ ო ყ უ ა რ ე...“ ტიტ. 2,4; „დამემორჩილენით მე,
- ვითარცა მამასა შ ვ ი ლ თ-მ ო ყ უ ა რ ე ს ა, რომელი ესე კეთილსა განგაზრახავ“ Ath,-11,249r.
See also: მოყუარე
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |