ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
შა შდ შე შვ შთ ში შკ შლ შო შრ შტ შუ შფ შჩ შჭ შჯ შჱ შჳ
შვი
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

შვილის-შვილ-ი

«ძე ძეთა»:
 
„უკუეთუ ვისმე ქურივსა შვილ გინა შ ვ ი ლ ი ს-შ ვ ი ლ ესხნეს“ I ტიმ. 5,4; „სახიერმან კაცმან დაიმკჳდრნეს შ ვ ი ლ ი ს-შ ვ ი ლ ნ ი“
О,– „სახიერმან კაცმან დაიმკჳდრნეს ძ ე ნ ი ძ ე თ ა ნ ი“ pb., იგ. სოლ. 13,22; „ვშვენ შვილნი და ვიხილენ შ ვ ი ლ ი ს-შ ვ ი ლ ნ ი
შვილთა ჩემთანი“ H—341,744.
See also: შვილ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9