ღადარი, ნაკვერცხალი, ქურა, ხანძარი:
- „მოეკუეთოს და ც ე ც ხ ლ ს ა დაედვას“ მთ. 3,10; „ც ე ც ხ ლ ი პირისა მისისაგან აღატყდა“ ფს. 17,9; „აღაგზნეს ც ე ც ხ ლ ი შორის ეზოსა“
- ლ. 22,55; „რომელმან-იგი ც ე ც ხ ლ ი აღუდვა“ О, გამოსლ. 22,6; „უკუეთუ კოჭობნი იხილნის ც ე ც ხ ლ ი ს ა კიდესა“ ი.-ე. 40,25;
- „ც ე ც ხ ლ ი თ ა დაწუას ტაძარი“ თ~ე 556; „ფიცხელ არს რკინაჲ, ხოლო ც ე ც ხ ლ მ ა ნ დაალბის იგი; ფიცხელ არს ც ე ც ხ ლ ი, ხოლო
- წყალმან დაავსის იგი“ მ. სწ. 309,3; „თაყუანის-სცემდა ც ე ც ხ ლ ს ა“ შუშ. I 24; „მე ვეყო მას ზღუდე ც ე ც ხ ლ ი ს გარემო“ O, ზაქ. 2,5.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page