«ცოდნა», გაგება, «გრძნობა», მიხვედრა, «გულისჴმის-ყოფა», «უწყება», «სწავლა», «გონება», «გონიერება», «გამომეცნება»:
- „ვ ც ა ნ“ G, — „გ უ ლ ი ს ჴ მ ა-ვ ყ ა ვ“ M, მსჯ. 17,13; „ცნეს რამეთუ ჩუენებაჲ რაჲმე იხილა“ DE, — „გ უ ლ ი ს ჴ მ ა-ყ ვ ე ს,
- ვითარმედ ხილვაჲ იხილა“ C, ლ. 1,22; „გულმან ბრძნისამან ც ნ ი ს“ О, იგ. სოლ. 16,23; „რაჲთა გ ი ც ნ ა ნ შენ“ C — „რაჲთა
- გ ი ც ო დ ი ა ნ შენ“ DE, ი. 17,3; „რამეთუ ი ც ნ ი ა ნ ჴმაჲ მისი“ C, ი. 10,4; „არცა შორიელი უ ც ნ ო ბ ი ე ნ“ მრთ. S,
- ოქრ.-მარხ. და იონ. 104,23; „იცნნეს იგინი მრავალთა“ C, — „გ უ ლ ი ს ჴმა-ყ ვ ე ს მრავალთა“ DE, მრ. 6,33; „ც ა ნ თ იგავი ესე“
- C— „ი ს წ ა ვ ე თ იგავი“ DE, მთ. 24,32; „რომელი აღმოიკითხვიდეს, ჰ ს ც ნ ო ბ დ ი ნ (გ უ ლ ი ს ჴ მ ა-ჰ ყ ო ფ დ ი ნ C)“
- DE, მრ. 13,14; „ვ ე ც ნ ო ბ ე მათ ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა“ pb., „გ ა მ ო ვ ე მ ე ც ნ ე მათ ქუეყანასა ეგჳპტისასა“ O, ეზეკ. 20,5;
- „კაცი ნუ ს ც ნ ო ბ ნ სიტყუათა ამათგანსა“ G, — „კაციმცა ნუ ვინ ა გ რ ძ ნ ო ბ ს სიტყუათა ამათ“ О, იერემ. 38,25. „დაღათუ უცებ
- ვარ სიტყჳთა, არამედ არა ცნობითაცა (გ ო ნ ე ბ ი თ ა ც ა pb.)“ II კორ. 11,6; „ც ნ ო ბ ა ჲ იცის ჴმისაჲ“ О, სიბრძ. სოლ. 1,7;
- „აღიარებს, ვითარმედ ც ნ ო ბ ა ჲ აქუს ღმრთისაჲ“ О, სიბრძ. სოლ. 2,13; „მოიყვანა ც ნ ო ბ ა ს ა ჭეშმარიტებისასა“ ფლმ. 294r;
- „მსახურებაჲ ღმრთისა მიმართ – დასაბამ ც ნ ო ბ ი ს“ О, იგ. სოლ. 1,7; „არა იყო მათ თანა ც ნ ო ბ ა ჲ“ G, — „არღარა იყო მათ თანა
- გ ო ნ ე ბ ა ჲ“ M, ისუ ნ. 5,1; „არა შემძლებელ არნ ცნობად“ I კორ. 2,14; „ც ნ ო ბ ი თ უწყოდეთ“ G, — „უ წ ყ ე ბ ი თ უწყოდეთ“
- M, ისუ ნ. 23,13; „მისცა მათ ღმერთმან გულისხმის-ყოფაჲ და ც ნ ო ბ ა ყოველსა შინა ღრამატიკოსობასა და სიბრძნესა“ pb., — „მოსცა
- ღმერთმან გულისჴმის-ყოფაჲ და გ ო ნ ი ე რ ე ბ ა ჲ ყოვლისა მწიგნობრობისა და სიბრძნისაჲ“ I, დან. 1,17; „ყური ისმენს გარეშეთა
- სიტყუათა და მისცემს ც ნ ო ბ ა ს ა გონებისასა“ მ. სწ. 176,14; „ც ნ ო ბ ა ს ა მიჰჴდეს“ მ. ცხ. 284v. „იგი ცნობილ არს მის მიერ“
- I კორ. 8,3; „დაამტკიცა... ხილული და ც ნ ო ბ ი ლ ი შორის სიმდიდრესა“ გრ. ნაზ.-შობ. 297,29.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.