მიწევნა, «მისლვა», წევა, მიღწევა:
-
- „მუშაკი მომთრვალჱ ვერ წ ა რ ე წ ი ო ს სიმდიდრესა“ O, ზირ, 19,1; „ადრე წ ა რ ე წ ი ნ ე ნ მას“ Ⴀ —„ადრე მ ი ვ ი დ ე ნ მისა“ G, საქ. მოც. 17,15;
- „წ ა რ ს წ ი ნ ნ ა მოციქულნი აბინერს“ O, II მფ. 3,26; „წ ა რ ს წ ი ა დედამან თჳსმან და დააგდო“ სბსტ. 142,5; „რაჲთა-მე წ ა რ ვ ე წ ი ო უფალსა?“
- O,— „რაჲსა მიერ ვ ე წ ი ო უფალსა?“ pb., მიქ. 6,6. „რაჲთა შეუძლოთ წარწევნად ყოველთა თანა წმიდათა“ ეფეს. 3,18;„გნებავს წ ა რ წ ე ვ ნ ა დ დიდებასა
- მაღლისასა“ O, III ეზრა 4,2. „კაცნი ცოდვილნი წარწევნულ იყვნენ ამათ“ O, ზირ. 27,33; „არღარა შემირაცხიეს თავი ჩემი წ ა რ წ ე ვ ნ უ ლ ა დ“ ფლპ. 3,13.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page