- „რაჲ ვ ჭ ა მ ო თ?“ მთ. 6,31; „ჭ ა მ ო ს პური მის თანა“ ლ. 7,36; „უკუეთუ ვისმე არა უნდეს საქმის, ნუცაღა ჭ ა მ ნ“ II თეს. 3,10; „ესენი არიან სასხდომელნი სიწმიდისანი,
- რომელთა შინა ჭ ა მ ო დ ი ა ნ მუნ მღდელთა“ О, ეზეკ. 42,13; „არარაჲ ჭ ა მ ო დ ი ს, გარნა პური“ X 365V; „ჭ ა მ ო დ ი ა ნ წუენი“ x 365V; „შ ჭ ა მ ე თ და არა მაძღრივ“
- О, ანგეა 1,6; „პური არა ჭ ა მ ა და წყალი არა სუა“ О, I ეზრა 9,2; „ძაღლნიცა ჭ ა მ ე დ“ მთ. 15,27; „თივასა ვითარცა ზროხანი ჭ ა მ ე ნ“ M, იობ 40,10; „ყოველი საჭმელი,
- რომელი ი ჭ ა მ ე ბ ი ს“ O, ლევიტ. 11,34; „დღეს მე და ჯოჯიკ და ცოლმან მისმან ერთად პური ვ ჭ ა მ ო თ“ შუშ. VI 3. „განსწმედს ყოველთა ჭამულთა“ C, მრ. 7,19; „არა
- შეიწყნარებს იგი გუშინდელსა ჭ ა მ უ ლ ს ა (ჭ ა მ ა დ ს ა A)“ ბ. კეს.-ექუს.დღ. 126,8.
See also: თესლის-მჭამელ-ი,
თივის-მჭამელ-ი,
მძორის-მჭამელ-ი,
მჭამელ-ი,
ნაჭმევ-ი,
პურის-ჭამა,
საჭამ-ი,
საჭამად-ი,
საჭმელ-ი,
უჭმელ-ი,
უჭმება,
უსაჭმლობა,
ჭმევა Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page