«სარწმუნო», სწორი, მართალი, ნამდვილი, «ნანდჳლი»:
- „ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ი იგი ვინ გარწმუნოს თქუენ“ DE, ლ. 16,11; „ჭ ე შ მ ა რ ი ტ არს და არა არს ტყუვილ“ I იოანე 2,27;
- „ჩუენ ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ი გითხართ“ თომა მოც. 10,29; „ნუცა ძმასა ჭეშმარიტსა ოქროდ სოფირისად (განჰსცვალებ)“ О, ზირ. 7,20;
- „ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ს ა გეტყჳ თქუენ“ ლ. 4,25; „სასწორი ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ი (ს ა რ წ მ უ ნ ო M) და მართალი იყოს (იყავნ M)“
- G, II შჯ. 25,15; „იტყოდის ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ს ა გულსა თჳსსა“ ფს. 14,2; „ვარსქენ უვარ ყო ჭ ე შ მ ა რ ი ტ ი ღმერთი“ შუშ. II.14.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page