ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
[
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ხა ხდ ხე ხვ ხი ხლ ხო ხრ ხს ხუ ხჳ
ხუა ხუდ ხუე ხუთ ხუი ხუმ ხუჟ ხურ ხუშ ხუც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ხუედრება

რგება, შეყრა, შემთხვევა, «მიცემა»:
 
„შრომა ა ხ უ ე დ რ ე ს მავასხებელთა თჳსთა“ Ο,— „მ ი ს ც ა შრომა შემწეთა მათ“ pb., ზირ. 29,4; „ნუ შრომასა მ ა ხ უ ე დ რ ე ბ მე“ ლ. 11,7. „ხუედრებულ იყო
წილი მსახურებისაჲ ამის“ საქ. მოც. 1,17.
See also: დახუედრება, ნახუედრებ(ელ)-ი, შეხუედრება
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9