ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
[
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ჰა ჰგ ჰე ჰი ჰო ჰრ ჰუ
ჰაბ ჰაე ჰავ ჰაზ ჰაკ ჰალ ჰამ ჰან ჰას
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ჰამება

მაჰამებელი.
ამება, სიამოვნება:
 
„იგი არს, რომელი ესმის კაცსა და ე ჰ ა მ ი ს“ ბალ. 36,5; „ე ჰ ა მ ე ბ ი ს დაწუვაჲ და დაჭრაჲ ასოთა“ მ. ცხ. 49r; „ინაჴით-მჯდომარესა
მას რომელნიმე სიტყუათა მიერ ბილწებისათა ა ჰ ა მ ე ბ ე ნ“ H—2251,321v.
See also: ჰამო
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9