ათქვეფა, ამღვრევა, არევა, ერთმანეთში გაქნა:
- „არღარა ა ღ თ ქ უ ე ფ ო ს იგი ფერჴმან კაცისამან“ O, ეზეკ. 32,13. „რომელი ასუმიდეს მოყუასსა თჳსსა აღთქუეფულსა მრღჳესა“
- O, ამბ. 2,15.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.