«მოოჴრება», დაქცევა, დანგრევა, დარღვევა:
- „ყოველი სამეუფოჲ, გავთული თავსა ზედა მისსა, ა ღ ო ჴ რ დ ი ს“ მთ. 12,25; „ქალაქი ესე ა ღ ო ჴ რ დ ე ს მკჳდრთაგან“
- იერემ. 26,9; „დაჰჴსნნეს და ა ღ ა ო ჴ რ ნ ე ს ზღუდენი იერუსალჱმისანი“ I ეზრა 1,55. „იყო შემდგომად... აღოჴრებისა
- (მ ო ო ჴ რ ე ბ ი ს ა O) იერუსალჱმისა“ გოდ. იერემ. 1,0.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.