( -
D I [

ა( აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აკ ალ ამ ან აო აპ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჴ
აღ( აღ- აღა აღბ აღგ აღდ აღე აღვ აღზ აღთ აღკ აღლ აღმ აღნ აღო აღპ აღჟ აღრ აღს აღტ აღუ აღფ აღქ აღღ აღყ აღშ აღჩ აღც აღძ აღწ აღჭ აღხ აღჯ აღჳ აღჴ

აღტაცებულ-ი, ატაცებულ-ი

აყვანილი; მოშრიალე; «ფრთოვანი», მთვრალი:
 
„ღრუბლითა ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ ი“ ნრს. 78,18; „სდევნიდეს მათ ჴმაჲ ფურცლისა ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ ი ს ა ჲ G, ლევიტ. 26,36;
„ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ არნ იგი“ O, – „ფ რ თ ო ვ ა ნ არს“ pb., იგ. სოლ. 7,10.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9