აყვანილი; მოშრიალე; «ფრთოვანი», მთვრალი:
- „ღრუბლითა ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ ი“ ნრს. 78,18; „სდევნიდეს მათ ჴმაჲ ფურცლისა ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ ი ს ა ჲ G, ლევიტ. 26,36;
- „ა ღ ტ ა ც ე ბ უ ლ არნ იგი“ O, – „ფ რ თ ო ვ ა ნ არს“ pb., იგ. სოლ. 7,10.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.