 |
 | |
აღ( აღ- აღა აღბ აღგ აღდ აღე აღვ აღზ აღთ აღკ აღლ აღმ აღნ აღო აღპ აღჟ აღრ აღს აღტ აღუ აღფ აღქ აღღ აღყ აღშ აღჩ აღც აღძ აღწ აღჭ აღხ აღჯ აღჳ აღჴ
აღქუმა, აქუმა
აღება, აყვანა; მიკვრა; «წევნა», მიწევნა:
- „მსახურთა მათ ა ღ ი ქ უ ე ს პატიოსანი ჯუარი“ იზტ. 116,13; „ჴელთა ზედა ა ღ გ ი ქ უ ა ნ შენ“ მთ. 4,6; – „ა ღ ი ქ უ ა
- ყრმაჲ იგი“ ვარ. 819; „ენაჲ ჩემი სასასა ჩემსა ა ე ქ უ ა“ ფს. 21,16; „ა ღ ე ქ უ ნ ე ნ მას ყოველნი წყევანი“ G, – „ე წ ი ნ ე ს
- მას წყევანი იგი“ M, II შჯ.29 ,20.
See also: აღმქუმელ-ი, ამქუმელ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |