შეშურება:
- „ა ღ ი შ უ რ ვ ე ს დისა მის თჳისისა ის. -იაკ. 62,12; „ა ღ ი შ უ რ ვ ა მტერმან, ვითარცა-იგი ყოვლადვე ეშურვების ყოველთავე
- მოღუაწეთა“ მ.ცხ. 141 v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.