აწყვა:
- „ვინ ა ღ წ ყ ნ ა პევშითა თჳსითა წყალნი?“ ეს. 40,12; „ვერცა ა ღ ი წ ყ ო ს ქჳშაჲ ზღჳსაჲ“ იერემ. 33, 22. „პოვეს ეგრეჲთ...
- ვითარ-იგი აღწყულ იყო“ Sin. 11, 150v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.