«მჴარი»; «ბეჭთ-საშუალ-ი», ზურგი:
- „დასდვიან ბ ე ჭ თ ა ზედა კაცთასა“ C, „დასდვიან მჴართა ზედა კაცთასა“ DE მთ. 23,4; „აღიმატნა იგი ბ ე ჭ თ ა ზედა თჳსთა“
- M, —„აღიხუნა იგინი ბ ე ჭ თ-ს ა შ უ ა ლ ს ა ზედა თჳსსა“ G, II ჯ. 32,11; „მიყვენ ბ ე ჭ ნი შენნი და იტჳრთე იგი“ ზირ. 6,26;
- „განაშორნა ტჳრთსა ბ ე ჭ ნ ი“ ფს. 80,7; „ნარისუევითა ტარიგთა ჩემთაჲთა განტფებოდეს ბ ე ჭ ნ ი მათნი“ იობ 31,20.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.