«ბრწყინვალება», აელვება:
- „უკუეთუ ბზინვაჲ თეთრი იყოს“ G, — „უკუეთუ ბ რ წ ყ ნ ვ ა ლ ე ბ ა ჲ იგი იყოს სპეტაკ“ pb., ლევიტ. 13,2; „უკუეთუ იყოს
- ვისმე გარსა... ბრძჳლი... ბ ზ ნ ვ ი ს ა ანუ აელვებისაჲ“ ლევიტ. 13,2.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.