«ძჳრის-სიტყუა»; ძრახვა:
- „რომელმან ბ ო რ ო ტ ი თ ქ უ ა ს მამისათჳს“ DE,— „რომელი ძჳრს იტყოდის მამისათჳს“ C, მრ. 7,10; „რომელმან ბოროტი
- თ ქ უ ა ს მამისათჳს, გინა დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ“ გამოსლ. 21,16.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.