( -
D I [

ა( აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აკ ალ ამ ან აო აპ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჴ
აღ( აღ- აღა აღბ აღგ აღდ აღე აღვ აღზ აღთ აღკ აღლ აღმ აღნ აღო აღპ აღჟ აღრ აღს აღტ აღუ აღფ აღქ აღღ აღყ აღშ აღჩ აღც აღძ აღწ აღჭ აღხ აღჯ აღჳ აღჴ

აღტყინება

«აღდება», «აღტყდომა», ანთება, წაკიდება:
 
„ა ღ ა ტ ყ ი ნ ა ცეცხლი ლამპართა შინა“ G, – „ა ღ უ დ ვ ა ცეცხლი ლამპრებსა მას“ O, მსჯ. 15,5; „ა ღ ე ტ ყ ი ნ ა
გული ჩემი“ გ, –„ცეცხლებრ ა ღ ტ ყ დ ა გული ჩემი“ Շ, ფს. 72,21; „ა ღ ა ტ ყ ი ნ ი ს ჩუენ შორის ცოდვაჲ ვითარცა ცეცხლი“
მ. სწ. 69,6; „აღეტყინის იგი ვითარცა ნაძეძი“ Sin.–50,15 r
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9