გემოვნება

1. შვება; სიამოვნება:
    

   „ი გ ე მ ო ვ ნ ე ბ ს გულის-სიტყუათა და მათ იწურთის“ მ. ცხ. 139r; „ნუ იხარებ და ი გ ე მ ო ვ ნ ე ბ სიტყუათა, რომელთა ეშორო

   საქმით“ მ. სწ. 290,25.

2. სიამე, სიტკბოება:
    

   „ამიერი ესე გ ე მ ო ვ ნ ე ბ ა ჲ საუკუნეთა მათ აღგირჩევიეს კეთილთა“ მ. ცხ. 30r.

   See also: გემოვან-ი, გემოან-ი
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.