ზრუნვა, დარდი:
- „ნუცაღა იტყჳ გულსა შენსა“, ვითარმედ: რაჲ მ გ ლ ი ა ნ?“ მ. სწ. 285,7; „ნუ რაჲ გ ლ ი ს ამას წელიწადსა“ (!) 361r;
- „არარას ზრუნვიდა ამისთჳს, არცა ჰ გ ლ ო დ ა“ (!) 214r.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.