«ბასრობა», შეურაცხ-ყოფა, გინება, ლანძღვა, ძრახვა:
- „ჰ გ მ ო ბ დ ე ს მას“ DE, – „ჰ ბ ა ს რ ო ბ დ ე ს მას“ C მთ. 27,39; „ნუცა უკუე ი გ მ ო ბ ვ ი ს კეთილი იგი თქუენი“
- ჰრომ. 14,16; „ნუ ჰ გ მ ო ბ ღმერთთა“ ანდ-ანატ. 216, 18; „არავინ მ გ მ ოს მე“ ქებ. 8,1; „რომელსა ჰგმობდეს“ ნრს.
- 18,74; „ჰ გ მ ო ბ ნ მდაბალთა და აქებნ ამპარტავანთა“ მ. სწ. 235,5. „ყოველი ცოდვაჲ და გმობაჲ მიეტევოს კაცთა, ხოლო
- სულისა წმიდისა გმობაჲ არა მიეტევოს კაცთა“ მთ. 12,31; „გესმა გ მ ო ბ ა ჲ პირისაგან მისისა“ DE, – „გესმა.„ ბ ა ს რ ო ბ ა ჲ
- იგი მისი“ C, მრ. 14,64; „მესმა გ მ ო ბ ა ჲ მრავალთაი“ იერემ• 20,10.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.