გლოვა

1. დატირება, მგლოვარება, «გოდება»:
    

   „ი გ ლ ო ვ დ ე თ და ჰსტიროდით“ ლ. 6,25; „ე გ ლ ო ვ დ ა მეფჱ იგი ძესა მას თჳსსა ყოველთა დღეთა“ II მფ. 13,37;

   „ამას ზედა ი გ ლ ო ვ დ ი ნ ქუეყანაჲ.“ იერემ, 4,28; „დამდაბლდენ და ი გ ლ ო ვ დ ე ნ მოთხენი სამკაულთა თქუენთანი“ O,

   – „დამდაბლდენ და გ ო დ ე ბ დ ე ნ შთასადებელნი სამკაულისა თქუენისანი“ G, ეს. 3,26; „მგლოვარეთა თანა ი გ ლ ო ვ დ ი“

   ზირ. 7,88.

2. მწუხარება, გოდება:
    

   „მოაქცია გ ლ ო ვ ა ჲ ჩემი სიხარულად “ ფს. 29,12; „ყოველნი გ ლ ო ვ ა ს ა და მწუხარებასა შევარდებოდეს“ ოქრ.-მარხ. და იონ.108,1;

   „გარდაიქეცინ გლოვაჲ თქუენი სიხარულად“ მრთ. S. კ.იერ.-აღდგ• 155,11.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.