ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
გ გ- გა გბ გდ გე გვ გზ გი გლ გმ გნ გო გრ გუ გძ გჳ
გობ გოდ გოვ გოზ გოი გოლ გომ გონ გორ გოს გოჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

გოდოლ-ი

კოშკი; «პირღო»:
 
„დაადგინა იგი გოდოლსა ზედა მის ტაძრისასა“ მთ. 4,5; „გ ო დ ლ ი თ გ ა ნ საებგუროჲთ ვიდრე ქალაქთა მათამდე ძნელთა“ IV მფ.
18,8;„მეგობარი სარწუნოჲ გოდოლი არს ძლიერი“ ზირ. 6,141; „ღუარნი აკუეთნა და გოდოლი იგი ვერ დასცა“ მ. სწ. 84,22; „იხილა
შორით პირღოჲ, რომელ არს გოდოლი“ მ. ცხ. 206v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9