აღძრვა

1. «აღშფოთება», «აღმრღუევა», «აღრღუევა, «შერყევა»; «ბირება»; აღელვება; ამოძრავება; დაძვრა, მიმართვა; აჯანყება:
    

   „ა ღ ძ რ ა ვ ს ერსა“ C, –„ა ღ ა შ ფ ო თ ე ბ ს ერსა“ DE, ლ. 23,5; „ზღუაჲ იგი ქარისაგან დიდისა ა ღ ი ძ რ ვ ო დ ა“ DE, –

   „ზღუაჲ იგი ძლიერთა ქართაგან ა ღ ი რ ღ ო დ ა“ C, ი. 6,18; „ა ღ ი ძ რ ნ ე დ და გარდაიცვალნედ შვილნი მისნი,

   პურის-მთხოველ იქმნედ“ Շ, –,,შ ე რყ ე უ ლ ნი იცვალებიედ შვილნი მისნი, და ითხოვედ“ ფს. 108, 10; „ა ღ ძ რ ა იგი

   გოთონიილმან თხოად მამისაგან თჳსისა აგარაკი“ G,-„ა ბ ი რ ა იგი გოთონიელ ცოლი თჳსი, რაჲთა სთხოოს მამასა თჳსსა აგარაკი“

   M, მსჯ. 1,14; „ა ღ ი ძ ა რ ნ ზღუაჲ: სავსებითურთ თჳსით“ ფს. 97,7; „ა ღ გ ძ რ ნ ე ს თქუენ სიტყჳთა“ საქ. მოც. 15,24;

   „ნუუკუე შფოთი აღიძრას მთავართაჲსა“ ნრს. 74,32; „ყოველივე დაბადებული აღძრა მათ ზედა“ კეს.-40 სბსტ. 123 ,3; „აღიძრა და შეუდგა

   კუალსა მის ყრმისასა“ ფლკტ. 154,23; ა ღ ი ძ რ ნ ე ს ძენი ისრაჱლისანი სოქოთით“ გამოსლ. 13,20; „უწინარეს დღეთა ამათ

   ა ღ ს ძ ა რ და განიყვანენ“ საქ. მოც. 21, 38.

2. «შფოთი», «ოხრა», არეულობა, რყევა:
    

   „ა ღ ძ რ ვ ი ს ა თ ჳ ს რაჲსმე ქალაქსა შინა... შეყენებულ იყო საპყრობილესა შინა“ C, – „შ ფ ო თ ი ს ა ყ ო ფ ა ს ა ქალაქსა შინა...

   შეგდებულ იყო საპყრობილესა“ DE, ლ. 23,19; „ა ღ ძ რ ვ ა ს ა ღ ე ლ ვ ა თ ა მისთასა შენ დაამშჳდებ“ გ, –,,ო ხ რ ა ჲ ღელვათა მისთაჲ

   შენ დააცხრვე“ ფს. 88,10; „არა არს ა ღ ძ რ ვ ა ჲ ესე ზღჳსა ამის ჩუეულებათაებრ“ ოქრ. მარხ.და იონ. 105, 33.

   Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.