თაფლი ფიჭით, თაფლის კვერი; ტკბილი:
- „მიუპყრეს მას... თაფლისა გ ო ლ ი“ DE, ლ. 24,42; „გ ო ლ ი თაფლისაჲ–სიტყუანი კეთილნი“ იგ. სოლ. 16,24, „დაუტკბნების ძილი
- მათი უფროჲს თაფლისა გ ო ლ ი ს ა“ მ. სწ. 139,2; „გ ო ლ ი არს იგი უმჱტეს ყოვლისა ქუეყანისა“ ეზეკ. 20,6.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.