ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
გ გ- გა გბ გდ გე გვ გზ გი გლ გმ გნ გო გრ გუ გძ გჳ
გუა გუბ გუგ გუდ გუე გუვ გუთ გულ გუმ გუნ გურ გუს გუშ გუჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

გუალ-

წასვლა; მოსვლა; ადგომა, რბენა:
 
„გ უ ა ლ ე, გარდავედ“ გამოსლ. 19,24; „ გ უ ა ლ ე და მოვიქცეთ ჩუენდა“ I მფ. 9,5; „გუალე, მივედ სახიდ შენდა“
O, II მფ. 11,8; „გუალე“O, I მფ. 20,36.
See also: აღგუალ-, აღმოგუალ-, გამოგუალ-, განგუალ-, გარდაგუალ- მიგუალ-, შეგუალ-, წარგუალ-, წარმოგუალ-
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9