
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

დაბებკულ-ი

«განკაფული», დაგლეჯილი, დაფლეთილი, დაკონკილი:

„სანდალნი მათნი დაძუელებულ და დ ა ბე ბ კ უ ლ იყვნეს ფერჴთა ზედა მათთა“ M,—„სანდალნი მათნი ძუელნი, გ ა ნკ ა ფ უ ლ ნ ი
ფერჴთა ზედა მათთა“ G, ისუ ნ. 9,5; „სამოსელი ჩუენი არს ძუელი, დაბებკული, ნაგევთაგან შეკრებული“ ბალ. 83,18; „არა გემოსოს
ძონძი დ ა ბ ე ბ კ უ ლ ი ჟამსა მიგებისასა“ მ. სწ. 290,20.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.