მოხუცება:
- „რაჟამს დ ა ჰ ბ ე რ დ ე“ ი. 21,18 „მე დ ა ვ ბ ე რ დ ი და გარდავჰჴედ დღეთა“ CM, ისუ ნ• 23, 2; „დ ა ბ ე რ დ ა იოდაე, სავსე დღითა“
- M, II ნშტ. 24,15; „რომელი ჭაბუკი არა დ ა ბ ერ დ ა“ მ. სწ. 3,21. „მე დაბერებულ ვარ“ O, I მფ. 12,2; „მშობელნი ეგე დ ა ბე რ ე ბ უ ლ
- არიან და სცთებიან“ ფლკტ. 139,8; „დ ა ბ ე რ ე ბ უ ლ ს ა ამას სოფელსა... გამოუჩნდა ძჱ იგი“ იპ. რომ.-კურთხ. ისაკ და იაკ. 104,1;
- „მოხუცებულ ვარ და დ ა ბ ე რ ე ბ უ ლ“ მ. სწ. 204,31.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page