«დანესტუვა», «ყჳრება», ჩაბერვა, დაყვირება:
- „დ ა ვ ჰ ბ ე რ ო ნესტუსა“ M. — „დ ა ვ ჰ ნ ე ს ტ უ ა ვ რქისასა“ G, მსჯ. 7,18; იყოს ვითარცა დ ა ჰ ბ ე რ ო თ ნესტუსა მას,
- მოადგეთ ქალაქსა მას ყოველნი მბრძოლნი“ M,— „იყოს, ვითარცა ა ყ ჳ რ ნ ე თ საყჳრნი, აღღაღატყავნ ყოველმან ერმან თანად“ G,
- ისუ ნ. 6,3; „დაჰბერეთ ნესტუსა ახალსა თავსა თუეთასა“ ფს. 80,4; „დ ა ჰ ბ ე რ ო ნ საყჳრსა მას დიდსა“ 1, ეს. 27,13.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.