ბეჭედდასმული; «დაკრძალული»:
- „ვერ ძალ-მიც აღმოკითხვად, რამეთუ დ ა ბ ე ჭ დ უ ლ არს“ I, ეს. 29,11; „ვითარცა სიტყუანი წიგნისა დ ა ბ ე ჭ დ უ ლ ი ს ა ნ ი“
- I, ეს, 29,11; „ოქროჲ და ვეცხლი დ ა ბ ე ჭ დ უ ლ ი ძეს სახლსა შინა ჩემსა“ H—841,736; „იხილეს კარი... დ ა ბ ე ჭ დ ი ლ ი
- (დ ა კ რ ძ ა ლ უ ლ ი—var.)“ თეოდრ. 558.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.