
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

დაბმა

დაბმა, გადგმა, მოკიდება; დაწყება; «განბმა»:

„დ ა ა ბ ა საჴედარი თჳსი“ თეოდრ. 553; „დ ა ი ბ ე ნ ძირნი ქუჱ კერძო“ O,–„განიბან ძირი ქუე“ pb., ეს. 37,31; „ძირნი მისნი
დ ა ი ბ ნ ა ღრმიად“ თომა მოც. 18,24; „დ ა ვ ა ბ ა თ აწ ძალითა ღმრთისაჲთა“ ათ. მრთ. 233r. „ვირი დაბმული“ მთ. 21,2;
„ცხენნი ხოლო დ ა ბ მ უ ლ ნ ი“ O, IV მფ. 7,10.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.