დაბნევა

1. «დაგდება», დაცემა, გაბნევა, გაფანტვა, «დატევება»:
    

   „დ ა ა ბ ნ ი ა ვეცხლი იგი“ DE —„დ ა ა გ დ ო ვეცხლი იგი“ მთ. 27,5; „დ ა ა ბ ნ ი ა სამოსელი თჳსი“ DE,–— „დააგდო ფიჩჳ თჳსი“

   მრ. 10,50; „საყუედრელ... არნ მჴედარი, რაჟამს თავით თჳსით ჩუკენად დ ა ა ბ ნ ი ი ს შიშისაგან საჭურველი თჳსი“ მ. სწ. 108,20;

   „მოაწინის მწუხარებანი, რაჲთა დ ა ა ბ ნ ი ო ს გონებაჲ“ მ. სწ. 74,14;„დ ა ა ბ ნ ი ა სამოსელი თჳსი მათ წინაშე“ A,—„დ ა უ ტ ე ვ ა

   სამოსელი თჳსი მათ თანა“ B, სბსტ. 138,22.

2. დაფანტვა:
    

   „მაჯანად არა ჯერ-არს დ ა ბ ნ ე ვ ა ჲ საჴმართაჲ“ მ. ცხ. 46v.

   See also: ბნევა
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.