«დაყდუნება», «წიწვა», «ცთუნება», «ბრკუმა», ხელის შეშლა, შეფერხება, შეცთენა, შეჩერება, დახევა უკან; «საფრჴეება»:
- „გამოსრულ ვარ დ ა ბ რ კ ო ლ ე ბ ა დ შენდა“ pb, — „მოსრულ ვარ დ ა ყ დ უ ნ ე ბ ა დ შენდა“ G, რიცხ. 22,32; „რომელმან
- დ ა ა ბ რ კ ო ლ ო ს ერთი“ DE, — „რომელმან ა ც თ უ ნ ოს ერთი“ C, მრ. 9,42; „ნუცა დ ა ბ რ კ ო ლ დ ე ბ ი პირისაგან
- მათისა“ M — „ნუცა ი წ ი წ ვ ი პირისაგან მათისა“ G, II შჯ, 31,6; „დ ა მ ა ბ რ კ ოლ ნ ა ჩუენ სატანა“ I თეს. 2,18;
- „დ ა ა ბ რ კ ო ლ ე ბ დ ე ს შენებისა მისგან“ I, II ეზრა 4,4; „არა დაბრკოლდეს ჩემდა მომართ“ ლ. 7,23; „არა
- დ ა ა ბ რ კ ო ლ ნ ე თ იგინი“ მთ. 17,27; „დ ა ა ბ რ კ ო ლ ნ ა იგინი ზრახვისა მისგან“ საქ. მოც. 27,43; „ვინ
- დ ა გ ა ბ რ კ ო ლ ნ ა თქუენ ჭეშმარიტებისა არა მორჩილებად“ გალატ. 5,7; „მე დ ა ვ ა ბ რ კ ო ლ ნ ე დამკჳდრებულნი
- ამის ქუეყანისანი ჭირითა“ O; —„მე უ ს ა ფ რ ჴ ე ე ბ დამკჳდრებულთა ქუეყანისა ამისთა“ pb., იერემ. 10,18; „ნეტარ არს კაცი,
- რომელი არა დ ა ბ რ კ ო ლ დ ე ს პირითა თჳსითა“ pb., — „ნეტარ არს კაცი, რომელსა არა უ ბ რ კ უ მ ა ენითა თჳსითა“ O,
- ზირ. 14,1.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.